جدول موقت Temporary Table

جدول موقت (Temporary Table) در پایگاه داده‌ها به جدولی گفته می‌شود که برای مدت زمان محدودی ایجاد می‌شود و پس از اتمام کار یا اتصال به پایگاه داده، به طور خودکار حذف می‌شود. این نوع جدول معمولاً برای ذخیره داده‌های موقت و انجام عملیات‌های موقت در طول یک جلسه کاری استفاده می‌شود.

ویژگی‌های جدول موقت:

1. محدود به جلسه کاری: جدول موقت معمولاً فقط در طول جلسه کاری (session) که در آن ایجاد شده است قابل دسترسی است. پس از پایان جلسه، جدول به طور خودکار حذف می‌شود.
2. ذخیره‌سازی موقت: داده‌های ذخیره شده در این جدول موقت هستند و پس از پایان جلسه یا بسته شدن اتصال به پایگاه داده، از بین می‌روند.
3. کارایی: استفاده از جدول موقت می‌تواند کارایی را در برخی موارد افزایش دهد، زیرا نیاز به ذخیره‌سازی دائمی داده‌ها را کاهش می‌دهد.

انواع جدول موقت:

1. جدول موقت محلی (Local Temporary Table): این نوع جدول فقط در جلسه کاری که در آن ایجاد شده است قابل دسترسی است. در SQL Server، نام این جدول با یک # شروع می‌شود (مثلاً #TempTable).
2. جدول موقت جهانی (Global Temporary Table): این نوع جدول در تمام جلسات کاری قابل دسترسی است و تا زمانی که آخرین جلسه‌ای که از آن استفاده می‌کند بسته نشود، باقی می‌ماند. در SQL Server، نام این جدول با دو ## شروع می‌شود (مثلاً ##GlobalTempTable).

مثال‌ها:

ایجاد جدول موقت محلی در SQL Server:

CREATE TABLE #TempTable (
    ID INT,
    Name NVARCHAR(50)
);

ایجاد جدول موقت جهانی در SQL Server:

CREATE TABLE ##GlobalTempTable (
    ID INT,
    Name NVARCHAR(50)
);

استفاده از جدول موقت در یک جلسه کاری:

INSERT INTO #TempTable (ID, Name)
VALUES (1, 'John Doe');

SELECT * FROM #TempTable;

نکات مهم:

• در برخی سیستم‌های مدیریت پایگاه داده مانند MySQL، جدول‌های موقت به طور خودکار پس از بسته شدن اتصال حذف می‌شوند.
• در PostgreSQL، جدول‌های موقت با استفاده از کلیدواژه TEMPORARY یا TEMP ایجاد می‌شوند:

  CREATE TEMPORARY TABLE TempTable (
      ID INT,
      Name VARCHAR(50)
  );

استفاده از جدول‌های موقت می‌تواند در مواردی مانند پردازش داده‌های موقت، انجام محاسبات موقت و یا ذخیره‌سازی نتایج موقت بسیار مفید باشد.